یه دل پر از ...

سلام به همه ی اون روزهایی که یه روزایی باهاشون خاطراتی رو ورق می زدم.

سلام به همه ی اون دست خط هایی که یه روزایی از سرانگشتای عاشقم عبور می کردند و آروم آروم روی کاغذ گل می دادند و شکوفه های نوشته هام رو می شد از دسته گل هایی که دوستانم به آب می دادند و من رو مورد لبخند شون قرار میدادند

سلام به هه اون ساعت هایی که می نشستم و حوصله ی ار و تازه ی جوونیم رو برای سر زدن به دوستان و ابراز علاقه کردن به اونها  به جریان مینداختم.

سلام به هنه ی اون سلام هایی که اول دست نوشته هام نور میداد و از یازده مرداد پارسال دیگه نوری نداد و تمام اون خاطرات رو که من زندگی ها داشتم خاموش کرد.

اما بعد از یکسال طولانی که اندازه ی یک عمر بر من و روزهای من گذشت دوباره اومدم و خونه تکونی اتاق جوونی هامو از سر گرفتم تا شاید مث گذشته بتونم جوون بمونم. من رو تنها نزارید. هم این وبلاگ هم اون وبلاگ.

دوستون دارم.