مهم نیست

داری برای اینکه من را دوست داری

هی شعرهایم را به ذهنت می سپاری؟
عاشق شدن کار نه هر مثل شمایی است

این تحفه را آویزه کن تا گوش داری

حالا که عمری را به دل دادن شکستم

حالا که نه دل مانده نه دلبر نه کاری

حالا که سرگرم دلی اندوه بارم

حالا که وقت چشم هایم را نداری

حالا که تو تا دست هایم دور فرق است

حالا که نزدیک است من را جا بذاری

حالا که شعرم تا توقف تا اُفول است

دیگر چه فرقی می کند این پافشاری

این دست ها این چشم ها آیات دردند

آیا به ایمان نگاهم کفر داری؟

این موج در موج این تلاطم سرنوشت است

عصیانگری چون من اسیر بی قراری

حالا نه وقت شکوه از دست...

مهم نیست، هی شعرهایم را به ذهنت می سپاری

از تاخیر پیش آمده عذر خواهم