تنهاترازهمیشه

امروز سنگین تر از روز های همیشه ساکت و سرد.عبور کوچه را قدم میزنم...خودم را دود و بخار. بخار.دوری ات را ها می کنم...ابرها آبستن حال من اند تاهوای چشم هایم را ببارند...پیاده رو سایه.سایه.کشدارتر...و هنوز تا تو رسیدنم فاصله است... ای بلوغ تازه ی زندگی!              ای لبخند غزل های نا موزون!                               ای طرح بلند!                           ای هم آهنگ من!                                            و ای محبت ملموس! تو تمام تن ناتوانم را تبلوری تازه ای...زود است برای جا ماندن...  طفلکی من...که تو را هنوز               ...نه...                      مهم نیست... کوچه را گذشتم...خیابان اصلی...ماشین ماشین رد می شود ولی تو نیستی ...پیاده روی آنطرف خالی از توست... تا میدان راهی نیست و من... ...سنگین تر از روز های همیشه چتر بسته.                          منتظر باریدنم...                                            ...ببار....