حضرت دستگیر

ای حضرت دستگیر پنهانی من
محسوس ترین غروب طولانی من
با گریه فقط دل خودم میسوزد
برگرد!عزیزمصر!کنعانی من
انگار همین حوالی عصر گرفت....
خورشید سیاه چشم زندانی من
یک جاده بلند شد...سیاهی به قطار
غم بود رد امتداد پیشانی من
فریاد کشید مرد فرهاد سرشت:
تا کی من و انتظار طولانی من ؟
تردید وزید ...کوه برداشت ترک
بارید امید.چشم بارانی من
 ......... 
                 ........
                                .......
بانوی همیشه خیس!همسایه ی ابر!
هر روز ببار!ابر پنهانی من !

سلام بعد مدتها دوباره اومدم و غزل هام رو تقدیمتون می کنم

منو از نظرات زیباتون بی نصیب نکنید