حنجره زنجیر

گاهی چو عشق بغضی گلو گیر می شوم

سر می کشم ز سینه فراگیر می شوم

یک کولی اسیر به بوی رها شدن

تصویر سرخ سینه ی شمشیر می شوم

گل می کند تمام تنم روبروی مرگ

گلواژه ی چکامه ی تقدیر می شود

دستهای منجمد از قحط و التهاب

از حُرم چشم های تو تبخیر می شوم

همزادم ای شراره ی آتش مرا بسوز

وقتی دچار سردی تزویر می شوم

فریاد ها به وسعت بغضم نمی رسد

امشب دوباره حنجره زنجیر می شوم

دوستان خوبم این غزل زیبا از یکی از دوستان شاعر شهرمونه

آقای سعید حیدری