شعر

این اثر زیبا از دوست خوبم

عبدالله مدرس که از بچه های انجمن

ادبی شهرمونه.

                                                    دلم از حوصله سیر است برو گل بانو

                                                                                                 شب برای گله دیر است برو گل بانو

                                                   خواب چشمان سیاهت که طمع می کارد!

                                                                                                      دزد شب گردنه گیر است برو گل بانو

                                                    ده طاعون زده را مرگ.امیدی کهنه

                                                                                                   درد این قائله پیر است برو گل بانو

                                                     اشک ها بر لب خشکیده غزل می خوانند

                                                                                                    فصل باران کویر است برو گل بانو

                                                    شاعر کوچه ی ما چشم به راهت دارد

                                                                                                 باز در غصه اسیر است برو گل بانو