تنها آواز بخوان

و احساس می کنم که این آخرین منزل است...

دیگر نه بانگ جرس کاروانی ،

دیگر نه آوای رحیلی !

تنهایی ، آرامگاه جاوید من است...

و درد و سکوت ، همنشین تنهایی جاودانه ی من !

                                               دکتر علی شریعتی

پی نوشت ۱

دنیای عجیب و در عین حال جالبیه این دنیای مجازی...تا ادم پيش دوستاش نره و حالي ازشون نپرسه ، هيچكس خبري ازش نميگيره!!

پی نوشت ۲

تو این روزای قشنگ ، اگر یادتان بود و باران گرفت ،

دعایی به حال بیابان کنید...

واسه همه چیز ازتون ممنونم...

خدانگهدارتون باشه دوستای خوبم...

تا

شاید وقتی دیگر....

هر لحظه دردی سر بر می دارد...

و هر لحظه نیازی از اعماق مجهول روح پنهان و رنجور ما جوش می کند...

این ها بر سینه می ریزند و راه فراری نمی یابند...

مگر این قفس کوچک استخوانی ،

گنجایشش چه اندازه است ؟؟!!

                                  دکتر علی شریعتی

ديدن مسير طی شده و نگريستن به راهی که پيش روست...

                      گاهی براي رسيدن بايد نرفت!

 عجیب است ،

عکس شهدا را میبینیم و عکس شهدا عمل میکنیم!!!

كاش مي شد سه چيز را از كودكان ياد بگيريم :

بي دليل شاد بودن و پاي كوبيدن...

هميشه سرگرم كار بودن و بيهوده ننشستن...

حق و خواسته ی خود را با تمام وجود خواستن و فرياد زدن...

مرگ خیلی آسان می تواند الان به سراغ من بیاید

اما...

من تا میتوانم زندگی کنم نباید به پیشواز مرگ بروم

البته اگر روزی به ناچار با مرگ روبرو شدم ٬ که می شوم....

مهم نیست...

مهم این است ٬ که زندگی یا مرگ من

چه تاثیری در زندگی دیگران داشته باشد...

چه تنگنای سختی است !

یک انسان یا باید بماند یا برود...

و این هر دو ،

اکنون برایم از معنی تهی شده است...

و دریغ که راه سومی هم نیست !!

.

.

.

.

اصلا حال خوبی ندارم...

خسته ام...خیلی خسته...

همین...

نه!

کاری به کار عشق ندارم!

من هیچ چیز و هیچ کس را دیگر در این زمانه دوست ندارم...

انگار این روزگار چشم ندارد من و تو را...

یک روز خوشحال و بی ملال ببیند...

زیرا...

هر چیز و هر کسی را که دوست تر بداری...

حتی اگر یک نخ سیگار یا زهر مار باشد...

از تو دریغ میکند...

پس

من با همه ی وجودم خودم را زدم به مردن...

تا روزگار ٬ دیگر کاری به کار من نداشته باشد...

این شعر تازه را هم ناگفته میگذارم...

تا روزگار بو نبرد...

گفتم که کاری به کار عشق ندارم!!!

                                                                            مرحوم قیصر امین پور

عشقها بازیچه اند...

عاشقان بازیگران بازی طفلانه اند...

عشق کو ؟؟؟

عاشق کجاست ؟؟؟

معشوق کیست ؟؟؟

انکه میمیرد ز شوق دیدن امروز ما...

انکه میسوزد ز عشق عالمسوز ما...

گر بیاید دلبر تازه تری...

عشق عالمسوز ، خاموشش شود...

                                          چهره ی ما هم فراموشش شود...

روزی کسی را دوست داری و روز بعد تنهایی...

به همین سادگی...

او رفته است و همه چیز تمام شده ، مثل یک مهمانی که به آخر

میرسد و تو به حال خود رها میشوی...

چرا غمگینی ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

این رسم زندگیست...
                              پس...
                                           تنها آواز بخوان...